اتفاق بر اصل توسل
عموم امت اسلامی بر اصل جواز توسل و اتخاذوسیله نزد خداوند متعال اتفاق نظر دارند و اختلاف در نحوه و کیفیت آن است، به این صورتکه وهابیان برخی از اقسام توسل را جایز ندانسته و بدعت میدانند.ابو انس علی بن حسین ابولوز» از وهابیانمعاصر در کتاب التوسل، اقسامه و احکامه» میگوید:
وقد اتفق جمهور علماء اهل السنة و الجماعةعلی شرعیة التوسل، و استدلوا علی ذلک بالآیات و الأحادیث الصحیحة؛ فقد ذکر الله عزوجلالوسیلة بلفظها الخاص فی موضعین من کتابه العزیز، قال تعالی: أُولئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَیَبْتَغُونَ إِلی رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ (1)، وقال تعالی: یا أَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ(2).
وامّا الأحادیث فقد روی البخاری فی صحیحهعن جابر قال: قال رسول الله (ص) : (من قال حین یسمع النداء: اللّهم ربّ هذه الدعوةالتامة و الصلاة القائمة، آت محمّداً الوسیلة و الفضیلة، و ابعثه اللّهم مقاماً محموداًالذی وعدته، حلّت له شفاعتی یوم القیامة) .(3)
وفی صحیح مسلم عن عبدالله بن عمرو بن العاصقال: قال رسولالله (ص) : (إذا سمعتم المؤذن فقولوا مثل مایقول، ثم صلّوا عَلَی، فانّهمن صلّی علی صلاة صلّی الله علیه بها عشراً، ثم سلوا الله لی الوسیلة؛ فانّها منزلةفی الجنة لاتنبغی إلاّ لعبد من عبادالله، و ارجو ان ا أنا هو، فمن سأل لی الوسیلةحلّت له الشفاعة) . (4)و الوسیلة لرسول الله (ص) هی الدرجة العالیة الرفیعة.(5)
جمهور علمای اهل سنت و جماعت بر مشروعیتتوسل اتفاق نظر دارند و بر آن بر آیات و احادیث صحیح استناد کردهاند؛ زیرا خدای عزوجلوسیله را به لفظ خاص در کتاب عزیزش دوبار ذکر کرده یکی در آیه کسانی را که آنان (بهعنوانمعبود) میخوانند، خودشان وسیلهای (برای تقرّب) به پروردگارشان میجویند، وسیلهایهرچه نزدیکتر. . .» و دیگر آیه ای کسانی که ایمان آوردهاید! از (مخالفت فرمان) خدابپرهیزید؛ و وسیلهای برای تقرّب به او بجویید. . .» .
و اما احادیث، پس بخاری در صحیحش از جابرنقل کرده که رسول خدا (ص) فرمود: هر کس هنگامی که ندا را میشنود بگوید: بارخدایا!ای پروردگار این دعوت تام و دعای پابرجا! ! به محمّد مقام وسیله و فضیلت عنایت فرماو او را به مقام محمودی که وعده فرمودی برسان، هرکس چنین بگوید شفاعت من در روز قیامتشامل حال او میگردد.
و در صحیح مسلم از عبدالله بن عمرو بن عاصنقل شده که رسولخدا (ص) فرمود: هرگاه صدای مؤذّن را شنیدید، مثل کلام او را تکرارکنید، آنگاه بر من درود فرستید؛ چرا که هرگاه کسی بر من درود فرستد خداوند به ازایآن ده درود بر او خواهد فرستاد. آنگاه از خداوند برای من تقاضای وسیله کنید؛ چرا کهآن منزلتی است در بهشت که تنها برای بندهای از بندگان خدا سزاوار است، و امیدوارمکه من آن بنده باشم، و هرکس وسیله را برای من بخواهد شفاعت شامل حالش خواهد شد و وسیلهبرای پیامبر (ص) همان درجه و مقام عالی و رفیع است.
وی همچنین میگوید:
ولا خلاف بین العلماء فی مشروعیة التوسل،ولکن الخلاف فی کیفیة التوسل. .
بین علما در مشروعیت توسل اختلافی نیست،بلکه اختلاف در کیفیت آن است. . .
1- اسراء: ۵٧.
2- مائده: ٣۵.
3- صحیح بخاری، رقم ۶١۴.
4- صحیح مسلم، رقم ٣٨۴.
5- التوسل، اقسامه و احکامه، ص۶.
قال رسول الله صل الله علیه و آله و سلم:
اِنَّ اللهَ جَعَلَ ذُریَةَ كُل نبىٍ فِى صُلبِهِ و جَعَلَ ذُریَتِى فى صُلبِ عَلِى بنُ ابیطالب (1)
هجرتبه سوى مدینه
امامجعفر صادق صلوات اللّه علیه حكایت می فرماید:
منبع :
بحارالانوار: ج 43، ص 9، ح 16.
دراحادیث متعدّدى وارد شده :
ماه شعبان ماه رسول گرامی اسلام
شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِوَ منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مىگرفت و به ماه رمضان وصل مىكرد و مىفرمودشعبان، ماه من است هر كه یك روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب میشود واز حضرت صادق علیه السلام روایت شده است كه چون ماه شعبان فرا میرسید امام زینالعابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع مىنمود و مىفرمود اى اصحاب من مىدانیداین چه ماهى است؟
این ماه شعبان است و حضرت رسول صلى الله علیه و آله مىفرمود شعبانماه من است پس در این ماه براى جلب محبت پیغمبر خود و براى تقرّب به سوى پروردگارخود روزه بدارید. به حقّ آن خدایى كه جان علىّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگندیاد مىكنم كه از پدرم حسین بن على علیهماالسلام شنیدم كه فرمود شنیدم ازامیرالمؤمنین علیه السلام كه هر كه روزه بگیرد در ماه شعبان براى جلب محبّت پیغمبرخدا و تقرّب به سوى خدا؛ خداوند او را دوست میدارد و در روز قیامت كرامت خود رانصیب او میگرداند و بهشت را براى او واجب میکند.
شیخ از صفوان جمال روایت كرده كه گفت :حضرت صادق علیه السلام به من فرمود كسانى را كه در اطراف تو هستند رابر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغیب کن. گفتم فدایت شوم مگر در فضیلت آن چیزى هست؟فرمود: بله همانا كه رسول خدا صلى الله علیه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مىدیدبه مُنادیى امر مىفرمود كه در مدینه ندا مىكرد: اى اهل مدینه من رسولم از جانبرسول خدا صلى الله علیه و آله به سوى شما.
پیامبر مىفرماید آگاه باشید همانا شعبان ماه من است پس خدا رحمت كندكسى را كه یارى كند مرا بر ماه من یعنى روزه در آن ماه روزه بگیرد.
سپس از حضرت صادق علیه السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه السلامنقل کرد که مىفرمود: از زمانى كه شنیدم منادى رسول خدا صلى الله علیه و آله ندا كرد در ماهشعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتى كه حیات دارم انشاء الله تعالى. سپس مىفرمود كه روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.
ولایت مداری خصیصهمهم حزب الله در قرآن
قرآن کریم در دوآیه تعبیر حزب الله را به کار برده است. یکی از آن ها آیه 56 و سوره مائده است:
(الذین آمنوا فإنحزب الله هم الغالبون) هرکس خدا و پیامبر او و کسانی را که ایمان آورده اند ولی خودبداند که حزب خدا همان پیروزمندان اند. این آیه ی شریفه در مورد اتفاق معروف حضرت امیرالمؤمنین(علیهالسلام)در نماز در حال رکوع است. مفسران و محدثان شیعه و سنی در مورد شأن نزول اینآیه چنین گفته اند که سائلی به مسجد آمد و اظهار نیاز کرد، ولی کسی به او چیزی نداد.امیرالمؤمنین که مشغول نماز و در حال رکوع بود، به آن سائل اشاره فرمود و انگشتر خودرا به او داد. پس از این واقع آیه ی مزبور در شأن و مقام حضرت علی(علیه السلام)نازلشد که این آیه می فرماید: کسانی که ولایت خدا، پیامبر و مؤمنانی را که او صافشان ذکرشد، بپذیرند آنان از حزب الله هستند بنابراین خداوند در این آیه اهل ولایت و حزب اللهرا یکی قرار داده است.
دومیّن آیه ایکه تعبیر حزب الله در آن آمده آیه 22 سوره مجادله است(لا تجد قوماً یؤمنون بالله والیوم الآخر یوادون من حاد الله و رسوله و لو کانوا آبائهم او ابناء هم آو اخوانهماو عشیرتهم اولئک کتب فی قلوبهم الأیمان و ایدهم بروح منه و یدخلهم جنات تجری من تحتهاالانهار خالدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون)خداوند در این آیه نیز اوصاف اهل ولایت و حزب الله را ذکر نموده و می فرماید: مردمیرا نخواهی یافت که ایمان به خدا و روز قیامت داشته باشند و در عین حال با دشمنان خداو پیامبر دوستی کنند؛ حتی اگر آن دشمنان پدرانشان، فرزندانشان، با اهل فامیل و نزدیکانشانباشند. آری اگر کسی ایمان به خدا داشته باشد هرگز با دشمنان خدا رابطة دوستی برقرارنخواهد کرد. هیچ گاه ایمان به خدا با دوستی با دشمنان خدا جمع نمی شود.
از مطالعه و تطبیقاین دو آیه (56 مائده و 22 مجادله) به خوبی به دست می آید که اهل البیت (علیهم السلام)مصداق تام و کامل حزب الله هستند. حزب الله کسانی هستند که خدا را به ولایت پذیرفتهاند و او را ولی خویش قرار داده اند پس از پذیرش ولایت الهی نیز هنگامی که برای ایشانپیامبری معرفی گردد ولایت پیامبر را پذیرا می گردند.
آنان همچنین پساز ولایت پیامبر، ولایت جانشینان آن حضرت، یعنی ولایت ائمه را نیز می پذیرند.
در مقابل حزب الله،حزب الشیطان وجود دارد که ولایت هیچ کدام را قبول ندارند و خود را تحت ولایت شیطانقرار داده اند و از او فرمان می برند.
درباره این سایت